Arts met sociale ambities gezocht

Wij zoeken ervaren maar ook beginnende arten die hart hebben voor de samenleving en het individu.

Voor het UWV zijn wij op zoek naar artsen die geïnteresseerd zijn om een eerste entree te maken in de verzekeringsgeneeskunde. 

Het vak verzekeringsarts is 'het best bewaarde geheim' van het geneeskundige beroep. Zoals andere professionals met een sociale rol, is de verzekeringsarts in eerste plaats een vertaler van geneeskundige kennis naar de praktijk. U krijgt te maken met mensen die een baan hebben maar beperkt zijn in de uitvoering daarvan. Of mensen die een baan niet meer uit kunnen voeren. Of.. mensen die zeggen dat zij een baan niet meer uit kunnen voeren.

Het is een goed bewaard geheim, want één derde van de geneeskundigen is werkzaam als bedrijfsarts, verzekeringsarts of arts maatschappij & gezondheid. Er worden ook, horen wij vaak, andere kwaliteiten gevraagd in deze functie dan die waarop de nadruk ligt tijdens de opleiding Geneeskunde, aangezien het niet alleen over ziekte gaat maar ook over gedrag.

Als verzekeringsarts voert u een maatschappelijke functie uit, als vertegenwoordiger van overheid, werkgever of verzekeraar. U draagt bij aan het bevorderen van participatie in de samenleving, door adviezen te geven die re-integratie en herstel stimuleren. Immers, werken heeft een positieve invloed op de gezondheid: het leidt tot nieuwe sociale contacten, brengt structuur aan in de dagindeling en werk geeft zin en inhoud aan het leven.  

Een verzekeringsarts heeft uiteenlopende taken en is onder andere verantwoordelijk voor:

• Intakes of voortgangsgesprekken met verzekerde cliënten in het kader van één van de arbeidsongeschiktheidswetten (WIA, Wajong, WAZ, ZW, WAO), waarbij naast het vaststellen van de belastbaarheid wordt geadviseerd over mogelijkheden tot re-integratie -met eventuele inzet van voorzieningen; 
• Een gedegen analyse en rapportage, waarin niet alleen de medische feiten, maar ook de context van het werk of de thuissituatie, alsmede psychosociale factoren worden gewogen om tot een objectief en toetsbaar oordeel te komen; 
• Voortgangsgesprekken, contacten met externe professionals (huisartsen, psychiaters, re-integratiespecialisten), overleg met arbeidsdeskundigen en collega-artsen; 
• Bijdragen aan vorming van beleid, bijvoorbeeld aangaande terugkerende ziektebeelden of beroepsziekten.